døy

Fra Wiktionary

Norsk[rediger]

Verb[rediger]

døy (nynorsk)

  1. slutte å leve, slutte å vere til
    Alle skal døy eingong.
    Kielland døydde 6. april.
    • Døyr fe; døyr frendar; døyr sjølv det same. Eg veit eitt som aldri døyr, dom om daudan kvar. 
      – Håvamål

Andre former[rediger]

  • (bokmål/riksmål)

Ordsoge[rediger]

Frå norrønt deyja.

Synonymer[rediger]

Relaterte termar[rediger]

daud, død

Grammatikk[rediger]

Bøyning (regelrett)
Infinitiv Presens Preteritum Perfektum Imperativ Presens partisipp Passiv
å døy døyr døydde har døydd døy døyande døyast (nynorsk)
å døy døyr døydde har døytt døy døyande døyast (nynorsk)


Omsetjingar[rediger]

Referanser[rediger]