kongerike

Norsk

Substantiv

kongerike n (bokmål/riksmål/nynorsk)

1. (styreform) stat/territorium som styres av en konge eller dronning

   Bruksnote: selv om kongerike etymologisk er beslektet med konge, brukes det uavhengig av kjønn, slik at også der en dronning er regent vil man ha et kongerike, og ikke et «dronningrike».

Synonymer

• kongedømme
• monarki
• diktatur

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv intetkjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
kongerike	kongeriket	kongeriker	kongerikene	(bokmål/riksmål)
kongerike	kongeriket	kongeriker	kongerika	(bokmål)
eit kongerike	kongeriket	kongerike	kongerika	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Se også

• monarki

Oversettelser

Stat som styres av en konge

bulgarsk: кралство bg(bg) (králstvo) n dansk: kongerige da(da) n engelsk: kingdom en(en), realm en(en) estisk: kuningriik et(et) finsk: kuningaskunta fi(fi) fransk: royaume fr(fr) m gresk: βασίλειο el(el) (vasíleio) n italiensk: regno it(it) m katalansk: regne ca(ca) m kroatisk: kraljevina hr(hr) f latvisk: karaliste lv(lv) f litauisk: karalystė lt(lt) f nederlandsk: koninkrijk nl(nl) n

polsk: królestwo pl(pl) n portugisisk: reino pt(pt) m rumensk: regat ro(ro) n russisk: королевство ru(ru) (korolévstvo) n slovakisk: kráľovstvo sk(sk) n slovensk: kraljevina sl(sl) f spansk: reino es(es) m svensk: kungarike sv(sv) n, konungarike sv(sv) n tsjekkisk: království cs(cs) n tysk: Königreich de(de) n, Königtum de(de) n, Monarchie de(de) f ungarsk: királyság hu(hu)