keer

Nederlandsk

Substantiv

keer m (flertall keren; diminutiv keertje)

1. gang (hendelse)

Merknader

Entallsformen brukes gjerne etter tallord — f.eks. sier man drie keer («tre ganger»), men vele keren («mange ganger»).

Uttale

• IPA: /keːr/
• Lyd

  Problemer med å lytte til denne filen? Se media help (en).

Synonymer

• maal

Faste uttrykk

• keer op keer