krevje
Norsk[rediger]
Verb[rediger]
krevje (nynorsk)
- ha ei trong eller eit ynskje og samstundes ha makt eller rett eller på annan måte vere i stand til å få dette ynskjet oppfylt
- Kongen kravde lydnad frå undersåttane.
- seie frå om dette
- Vi krev høgare lønn.
- ha eit ynskje eller ei trong så sterk at det er naudsynleg å få det oppfylt
- Born krev kjærleik.
- gjere at noko eller nokon gjev frå seg noko
- Krigen kravde store offer frå alle.
Andre former[rediger]
- kreve (bokmål/riksmål)
Synonymer[rediger]
Grammatikk[rediger]
| Bøyning (regelrett) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitiv | Presens | Preteritum | Perfektum | Imperativ | Presens partisipp | Passiv | |
| å krevje | krev | kravde | har kravd | krev, krevje | krevjande | krevjast | (nynorsk) |