nemnefall
Norsk[rediger]
Substantiv[rediger]
nemnefall n (nynorsk)
- (grammatikk) fall (kasus) som syner den verksame parten i ei handling: nominativ. På norsk vert berre pronomen bøygde i fall. I nokre andre mål, til dømes tysk og islandsk vert òg namneord bøygde i nemnefall når dei står som subjekt i ei setning.
Uttale[rediger]
Grammatikk[rediger]
| Bøyning (regelrett substantiv inkjekjøn) | ||||
|---|---|---|---|---|
| Entall | Flertall | | ||
| Ubestemt | Bestemt | Ubestemt | Bestemt | |
| eit nemnefall | nemnefallet | nemnefall | nemnefalla | (nynorsk) |
| For genitiv av substantiv, se eigeform. | ||||
Synonymer[rediger]
Etymologi[rediger]
Sett saman av nemne + fall (tilfelle, situasjon).
Relaterte termer[rediger]
Omsetjingar[rediger]
kasus
|
|