kontor

Norsk

Substantiv

kontor n (bokmål/riksmål/nynorsk)

1. lokale der ein gjer papirarbeid.
2. avdeling i ei offentleg verksemd.
3. arbeidsrom

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv intetkjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
kontor	kontoret	kontorer	kontorene	(bokmål/riksmål)
kontor	kontoret	kontor	kontora	(bokmål/riksmål)
eit kontor	kontoret	kontor	kontora	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Døme

Hun arbeider på kontor.

Oversettelser

lokale

afrikaans: kantoor af(af) dansk: kontor da(da) engelsk: office en(en) fransk: cabinet fr(fr), bureau fr(fr) m islandsk: skrifstofa is(is) f italiensk: ufficio it(it) m nederlandsk: bureau nl(nl) n

polsk: biuro pl(pl) n portugisisk: escritorio pt(pt) m russisk: кабинет ru(ru), контора ru(ru) (kontóra) f slovensk: pisarna sl(sl) f spansk: oficina es(es) svensk: kontor sv(sv) n tysk: Büro de(de) n

avdeling

engelsk: office en(en), bureau en(en)

tysk: Büro de(de) n

arbeidsrom

afrikaans: kantoor af(af) engelsk: office en(en)

portugisisk: gabinete pt(pt) tysk: Büro de(de) n

---

Dansk

Substantiv

kontor n

1. kontor