kven

Norsk

Pronomen

kven (nynorsk)

1. pronomen som erstattar det etterspurde namnet eller personnemninga i spørjesetningar

   Kven er du?

   Kven skal du treffa?

2. ope erstatningsord i bisetningar

   Du sa ikkje kven du var.

   Eg veit kven du leiter etter.

3. ubunde pronomen, som den

   Snakk med kven du vil.

Andre former

hvem (bokmål/riksmål)

Etymologi

Frå norrønt hvern, underfall, eintal hankjønn av hverr.

Omsetjingar

kva for ein person; ord som erstattar eit namn

afrikaans: wie af(af) bulgarsk: кой bg(bg) dansk: hvem da(da) engelsk: who en(en) fransk: qui fr(fr)

gresk: ποιος el(el) (pios) svensk: vem sv(sv) tysk: wer de(de) (nominativ), wem de(de) (dativ), wen de(de) (akkusativ)

Substantiv

kven m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. nokon med finsk opphav
   1. person frå ei vestfinsk folkegruppe på nordkalotten i norrøn tid
   2. nordmann som stammar frå finske innvandrarar

      Nilla het en kven, som kom til Alta i forrige århundrede.

Andre former

kvæn

Beslektede termer

Kvænanger, kvensk

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv hankjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein kven	kvenen	kvenar	kvenane	(nynorsk)
en kven	kvenen	kvener	kvenene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Referanser

• «kven» i nettutgaven av Bokmålsordboka / Nynorskordboka.
• «kven» i Det Norske Akademis ordbok (NAOB).