ærlig

Norsk

Adjektiv

ærlig (bokmål/riksmål)

1. som held seg til sanninga

   Han var en ærlig mann.

Andre former

• ærleg (nynorsk)

Etymologi

Av ære + -lig, fra norrønt ærligr og nedertysk. Sideform i nynorsk til 2012.

Grammatikk

Samsvarsbøying (regelrett)
Ubestemt				Bestemt
Entall			Flertall
Hankjønn	Hunkjønn	Intetkjønn
ærlig	ærlig	ærlig	ærlige	ærlige	(bokmål/riksmål)

Gradbøying (regelrett)
Positiv	Komparativ	Superlativ
ærlig	ærligere	ærligst	(bokmål/riksmål)

Synonymer

hederlig, rettskaffen, pålitelig

Oversettelser

som holder seg til sannheten

dansk: ærlig da(da) engelsk: honest en(en) finsk: rehellinen fi(fi) fransk: honnête fr(fr) gresk: τίμιος el(el) (tímios) m, έντιμος el(el) (éntimos) m islandsk: heiðarlegur is(is) m, ráðvandur is(is) m, sómakær is(is) m, réttsýnn is(is) m italiensk: onesto it(it) m, onesta it(it) f japansk: 正直 ja(ja) (しょうじき, shōjiki), 誠実 ja(ja) (せいじつ, seijitsu)

kinesisk: mandarin: 正直 cmn(cmn) (zhèngzhí) nederlandsk: eerlijk nl(nl) russisk: честный ru(ru) (čéstnyj) spansk: honesto es(es), sincero es(es) svensk: ärlig sv(sv) tysk: ehrlich de(de), aufrichtig de(de)

Dansk

Adjektiv

ærlig

1. ærlig