dun
Norsk[rediger]
Substantiv[rediger]
dun n
- myk underfjær fra fugler
- mykt hår, bl.a. begynnende sjeggvekst
Grammatikk[rediger]
Bøyning (substantiv blandingsform) | ||||
---|---|---|---|---|
Entall | Flertall | | ||
Ubestemt | Bestemt | Ubestemt | Bestemt | |
dun | dunet | dun | dunene | (bokmål/riksmål) |
dun | dunet | dun | duna | (bokmål) |
dun | dunen | dun | dunene | (bokmål/riksmål) |
dun | duna | dun | dunene | (bokmål/riksmål) |
ei dun | duna | duner | dunene | (nynorsk) |
eit dun | dunet | dun | duna | (nynorsk) |
For genitiv av substantiv, se eieform. |
Synonymer[rediger]
2. fjon
Oversettelser[rediger]
underfjær
Nederlandsk[rediger]
Adjektiv[rediger]
dun, dunne (komparaitv dunner, dunnere; superlativ dunst, dunste)