dun
Norsk[rediger]
Substantiv[rediger]
dun n
- myk underfjær fra fugler
- mykt hår, bl.a. begynnende sjeggvekst
Synonymer[rediger]
2. fjon
Uttale[rediger]
Grammatikk[rediger]
Bøyning (substantiv blandingsform) | ||||
---|---|---|---|---|
Entall | Flertall | | ||
Ubestemt | Bestemt | Ubestemt | Bestemt | |
dun | dunet | dun | dunene | (bokmål/riksmål) |
dun | dunet | dun | duna | (bokmål) |
dun | dunen | dun | dunene | (bokmål/riksmål) |
dun | duna | dun | dunene | (bokmål/riksmål) |
ei dun | duna | duner | dunene | (nynorsk) |
eit dun | dunet | dun | duna | (nynorsk) |
For genitiv av substantiv, se eieform. |
Oversettelser[rediger]
underfjær
mykt hår; fjon
|
Referanser[rediger]
- «dun» i nettutgaven av Bokmålsordboka / Nynorskordboka.
- «dun» i Det Norske Akademis ordbok (NAOB).
Nederlandsk[rediger]
Adjektiv[rediger]
dun, dunne (komparaitv dunner, dunnere; superlativ dunst, dunste)