pris

Norsk

Substantiv

pris m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. kostnaden som kreves når man kjøper en vare eller tjeneste
   1. (overført) konsekvens(er)

      Alt har sin pris.

      Karrièren hadde sin pris - den gikk bl.a. på bekostning av familielivet.

2. ros
3. premie

   Han fikk førstepris i tegnekonkurransen.

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv hankjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein pris	prisen	prisar	prisane	(nynorsk)
en pris	prisen	priser	prisene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Oversettelser

kostnad

dansk: pris da(da) c engelsk: price en(en) c fransk: prix fr(fr) m

svensk: pris sv(sv) n tysk: Preis de(de) m

ros

dansk: pris da(da) c engelsk: praise en(en) c

svensk: pris sv(sv) tysk: Preis de(de) m

premie

dansk: pris da(da) c engelsk: prize en(en) c fransk: prix fr(fr) m

svensk: pris sv(sv) n tysk: Preis de(de) m

Etymologi

Fra gammelfransk pris, preis, fra latin pretium («verdi, pris, penger brukt, lønn, belønning»), trolig i slekt med gammelgresk περνάω («jeg selger»); sammenlign verbene prise, appresiere etc.

---

Dansk

Substantiv

pris c

1. pris
2. prise

---

Svensk

Substantiv

pris n

1. pris (kostnad, premie)

Substantiv 2

pris c

1. pris (ros)
2. prise