rykkje

Norsk

Verb

rykkje (nynorsk)

1. rive brått til seg, trekkje kort og hardt i
   • Når nokon kjem og i klinka rykkjer,
     d'er du som kjem inn til meg, eg tykkjer 
     – «Den dag kjem aldri», A.O. Vinje

Andre former

• rykke (bokmål/riksmål/nynorsk)

Grammatikk

Bøyning (regelrett)
Infinitiv	Presens	Preteritum	Perfektum	Imperativ	Presens partisipp	Passiv	‌
å rykkje	rykkjer	rykte	har rykt	rykk, rykkje	rykkjande	rykkjast	(nynorsk)

Faste uttrykk

• rykkje fram / rykke fram / rykke frem
• rykkje ut / rykke ut

Synonymer

• nappe, dra

Omsetjingar

rive brått til seg

nederlandsk: rukken nl(nl)