sjåfør

En privatsjåfør i Japan

Norsk

Substantiv

sjåfør m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. (yrke) En person som kjører et motorisert transportmiddel i forbindelse med transport av personer eller gods; yrkessjåfør.
2. En person som kjører bil, uavhengig av om personen har transport som yrke.

Etymologi

Fra latin calefacere, via fransk chauffer («varme opp»), og hadde opprinnelig meningen fyrbøter (på damplokomotiv).

Avledede termer

• bussjåfør
• privatsjåfør

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv hankjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein sjåfør	sjåføren	sjåførar	sjåførane	(nynorsk)
en sjåfør	sjåføren	sjåfører	sjåførene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Oversettelser

person med det å kjøre som jobb

dansk: chauffør da(da) c engelsk: chauffeur en(en), driver en(en) finsk: autonkuljettaja fi(fi) fransk: chauffeur fr(fr) m italiensk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) it

portugisisk: motorista pt(pt) m og f russisk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) ru spansk: chófer es(es) m, chofer es(es) m svensk: chaufför sv(sv) c tysk: Fahrer de(de) m, Chauffeur de(de) m, Kutscher de(de) m (på hestevogn)

person som kjører bil

dansk: chauffør da(da) c, fører da(da) c engelsk: driver en(en) finsk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) fi fransk: chauffeur fr(fr) m, conducteur fr(fr) m italiensk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) it

portugisisk: motorista pt(pt) m og f russisk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) ru svensk: chaufför sv(sv) c, förare sv(sv) c tysk: Fahrer de(de) m, Chauffeur de(de) m, Kutscher de(de) m (på hestevogn)