spørje

Norsk

Verb

spørje (nynorsk)

1. stille eit eller fleire spørsmål

Andre former

• spørre (bokmål)

Grammatikk

Bøyning (uregelrett, med omlyd i preteritum og perfektum)
Infinitiv	Presens	Preteritum	Perfektum	Imperativ	Presens partisipp	Passiv	‌
å spørje, spørja	spør	spurde	har spurt	spør, spørje, spørja	spørjande	spørjast	(nynorsk)

Omsetjingar

stille eit eller fleire spørsmål

afrikaans: vra af(af) dansk: spørge da(da) engelsk: ask en(en) esperanto: demandi eo(eo) finsk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp)fi fransk: demander fr(fr)

interlingua: demandar ia(ia) nederlandsk: vragen nl(nl) polsk: pytać pl(pl) spansk: preguntar es(es) svensk: fråga sv(sv) tysk: fragen de(de)

Etymologi

Fra norrønt spyrja < spor