ön

Tyrkisk

Substantiv

ön

1. fremside

Grammatikk

	entall	flertall
nominativ	ön	önler
genitiv	önün	önlerin
dativ	öne	önlere
akkusativ	önü	önleri
lokativ	önde	önlerde
ablativ	önden	önlerden

Uttale

IPA: [œn]

Beslektede termer

önce, öncü, önder, önek, öngörmek, önlemek, önsöz

Avledede termer

• ön ad