karınca

Tyrkisk

karınca

Substantiv

karınca

1. (insekt) maur

Etymologi

Fra gammeltyrkisk 𐰴𐰆𐰢𐰆𐰺𐰽𐰍𐰀 (qumursɣa)

Grammatikk

	entall	flertall
nominativ	karınca	karıncalar
akkusativ	karıncayı	karıncaları
dativ	karıncaya	karıncalara
lokativ	karıncada	karıncalarda
ablativ	karıncadan	karıncalardan
genitiv	karıncanın	karıncaların

Uttale

IPA: [kɑɾɯnˈʤɑ]

Beslektede termer

• karıncacı, karıncacık, karıncalanmak, karıncalı, karıncalık, karıncasız

Avledede termer

• atlı karınca, atom karınca, karınca duası, karınca yuvası, karıncayiyen