eigefall

Norsk[rediger]

eigefall n (nynorsk)

(grammatikk) fall (kasus) som nyttas til å visa eit eigedomstilhøve. Eigentleg eigefall er ikkje lenger i bruk i norsk, utan i gamle fryste uttrykk. I andre mål, til dømes tysk og islandsk vert namneord og pronomen bøygde i eigefall når dei står som eigar av ein annan setningsdel, eller etter sume preposisjonar.
til fjells er eit gammalt eigefall.

während styrer eigefall i tysk.

Dette ordet har ikke fått spesifisert noen uttale. Hvis du er fortrolig med IPA, kan du legge den til.

Dette ordet mangler en lydfil med uttalen av ordet. Hvis du har en mikrofon, kan du spille inn uttalen og laste den opp.

Bøyning (regelrett substantiv inkjekjøn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt	‌
eit eigefall	eigefallet	eigefall	eigefalla	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eigeform.

eigefall